Asosyalmekan

Tarih bize anlatıyor ki, Ebû Hanîfe servet sahibi, varlıklı bir ailede yetişti. Babaları tacirdi. Onların yünlü ve ipekli kumaş ticâreti yaptıkları anlaşılıyor. Bu ticaret çok kârlı bir işti. Ebû Hanîfe atalarından kalan bu işe başladı. Gençliğinde çarşı-pazara gidip gelirdi. Ulemanın dersine devam etmezdi. Şabî ona ilim meclislerine devamı tavsiye etti. Bunun üzerine o da ilme sarıldı, fakat ticaretten büsbütün ayrılıp vazgeçti mi? Bütün rivayetler onun ticareti bırakmadığını söylemektedir. Hayatının sonuna kadar ticaretle meşgul olmuştur. Ebû Hanîfe, tâcîr olarak halka olan ticarî münasebet ve muamelelerinde dört vasıf taşır ki, bunlar onu doğru ve namuslu tüccar arasında örnek olarak göstermeğe kâfidir. Ulema arasında en yüksek mevkide olduğu gibi ticaret ahlâkında da böyledir. 1- Son dertle kanaatkar, gönlü zengindi. İnsanları fakir yapan tamahkârlıktan onda eser yoktu. Bunun sebebi, belki de zengin ve varlıklı bir ailede vetişmiş olmasıdır. İ...

Birbirini tekfir etme hastalığının gün geçtikçe arttığı bir dönemde yaşıyoruz. İmam-ı Azam Ebu Hanife ile Hariciler arasında aşağıda yer verilen konuşma bizlere güzel bir bakış açısı sunduğunu söyleyebilirim. Günah işleyen bir Müsiümanın kâfir olacağını iddia eden Haricîlerden bir grup İmâm-ı  A'zam'a geldiler ve sordular: — Mescidin Önünde iki cenaze var. Biri bir erkek cenazesi, şarap içmiş, boğazında kalmış, boğulmuş ölmüş! Diğeri bir kadın cenazesi, zina etmiş, bundan hâmile kaldığını anlayınca intihar etmiş. Bunlar hakkında ne dersin? — Bunlar hangi millettendir? Yahudi miydiler?  — Hayır. — Hıristiyan mıdırlar? — Değil. — Putperest mi? — Hayır. — Hangi millettendiler ya? — Allah'tan başka ilah yoktur, Muhammed sav onun kulu ve Peygamberidir diyen ümmettendirler. — Bu kelime-i şehâdet îmanın üçte, dörtte veya beşte biri midir? — İmanın öyle üçte, dörtte, beşte biri olmaz, o parçalanmaz!  — İmanın kaçıdır? — Bütünüdür. — öyle is...