ADI ÜSTÜNDE: İMAM-I AZAM -1-

Birbirini tekfir etme hastalığının gün geçtikçe arttığı bir dönemde yaşıyoruz. İmam-ı Azam Ebu Hanife ile Hariciler arasında aşağıda yer verilen konuşma bizlere güzel bir bakış açısı sunduğunu söyleyebilirim.

Günah işleyen bir Müsiümanın kâfir olacağını iddia eden Haricîlerden bir grup İmâm-ı  A'zam'a geldiler ve sordular:

— Mescidin Önünde iki cenaze var. Biri bir erkek cenazesi, şarap içmiş, boğazında kalmış, boğulmuş ölmüş! Diğeri bir kadın cenazesi, zina etmiş, bundan hâmile kaldığını anlayınca intihar etmiş. Bunlar hakkında ne dersin?

— Bunlar hangi millettendir? Yahudi miydiler?

 — Hayır.

— Hıristiyan mıdırlar?

— Değil.

— Putperest mi?

— Hayır.

— Hangi millettendiler ya?

— Allah'tan başka ilah yoktur, Muhammed sav onun kulu ve Peygamberidir diyen ümmettendirler.

— Bu kelime-i şehâdet îmanın üçte, dörtte veya beşte biri midir?

— İmanın öyle üçte, dörtte, beşte biri olmaz, o parçalanmaz!

 — İmanın kaçıdır?

— Bütünüdür.

— öyle ise cevabını kendiniz verdiniz. Onların mü'min olduğunu söylediniz.

— Bunu bir yana bırak. Onlar Cennet ehlinden mi. yoksa Cehennem ehlinden mi?

— Bu hususta ben şunu diyebilirim: Hz. İbrahim bu İkisinden daha büyük günah İşleyen topluluk  için şöyle demişti: «Bana tâbi olanlar bendendir. Bana karşı gedenler hakkında Sen Gafur ve Rahimsin...»

(İbrahim/37) Keza Hz. İsa'nın onlardan daha çok günahkâr olan kavim için dediğini tekrarlarım: «Şayet azap edersen onlar da Senin kutların, şayet onları af edersen Aziz ve Hakîm olan Sensin»(Maide/118). Keza onlar hakkında Hz. Nuh'un dediği gibi derim: «Biz sana inanır mıyız? Senin ardına hep Azrâil düşmüş dediler. Onlar ne yapıyormuş ben ne bileyim? Onların hesabı Rabbine aittir. Bunu bir bilseniz. Ben îman edenleri kovmağa memur değilim.» Bunun üzerine Haricîler silâhlarını bıraktılar.
(Muhammed Ebu Zehra'nın Ebu Hanife adlı eserinden...s.36)